Miot szczeniąt to żywe, urodzone z tej samej matki zwierzęta, zwykle po tej samej parze rodziców. U psów zarejestrowanych w FCI dopuszcza się krycie suki dwoma reproduktorami, a po narodzinach celem ustalenia ojcostwa poszczególnych szczeniąt wykonuje się badania genetyczne. Jest to ważny aspekt z uwagi na dziedziczenie anatomicznych i psychicznych cech rodziców przez ich potomstwo. W miocie psa Labrador Retriever pojawić się może od jednego do nawet kilkunastu młodych.
Kiedy suka może mieć pierwszy miot?
Aby suka Labradora zarejestrowana w FCI mogła mieć młode musi uzyskać kwalifikacje hodowlane tejże organizacji kynologicznej. Wśród szeregu wymogów stawianych hodowcom chcącym rozmnażać swoje psy wymienia się: rejestrację we właściwym oddziale związku, wpis do księgi rodowodowej, ukończony przez sukę 18 miesiąc życia, oraz oceny co najmniej bardzo dobre na trzech wystawach w tym międzynarodowej.
Wystawy w tym przypadku spełniają rolę przeglądów hodowlanych, a warunkiem niezbędnym do użytkowania suki w hodowli jest uzyskanie przez sukę stałych kwalifikacji hodowlanych. Uprawnienia te tracą swoją ważność z końcem roku kalendarzowego, w którym suka osiągnęła 8 rok życia. Jeżeli suka dotychczas dawała, zdrowe, wartościowe i mało liczne mioty to na wniosek hodowcy sukę można pokryć w kolejnym roku.
Ile szczeniąt w miocie może mieć Labrador Retriever?
Zauważono, że większe psy mają bardziej liczne mioty, jednakże są od tej normy odstępstwa. Dobrym przykładem może być niewielki pekińczyk, który rodzi nawet do jedenastu szczeniąt. Liczne mioty są wielkim obciążeniem dla suki a poród z ciąży mnogiej stanowi zawsze duże zagrożenie.
Labrador Retriever wydaje na świat średnio od 1 do 10 szczeniąt. Zazwyczaj pierwsza ciąża suki daje liczniejszy miot, a zmniejsza się jego liczebność wraz z wiekiem matki. Nie bez znaczenia jest również pora roku, zaobserwowano bowiem, że w miotach wiosennych liczba szczeniąt jest stosunkowo większa niż tych urodzonych w innych porach roku.
Również sposób zapłodnienia ma bezsprzecznie istotny wpływ na liczbę pojawiających się maluchów. Inseminacja czyli sztuczne zapłodnienie i niechybnie obumieranie plemników podczas ich pobierania, transportu i aplikacji ma w tym względzie niebagatelne znaczenie. Niewątpliwie należy również zwrócić uwagę na wiek reproduktora u którego ilość i jakość nasienia po latach zaczyna się zmniejszać.
Labrador Retriever rodzi od jednego do kilkunastu szczeniąt. Nasza ingerencja w liczebność szczeniąt w miocie jest niewielka. Możemy wybrać najlepsze psy, zapewnić im dogodne warunki do życia, żywić je pełnowartościową karmą, rozmnażać w optymalnym czasie a i tak wszystko zależy od “ Matki Natury”.
Zobacz też
Planowane mioty Labrador Retriever
Planowane mioty, lub zapowiedź miotu to informacja umieszczona przez hodowców na stronie internetowej lub w ogłoszeniu informująca o planach hodowlanych na dany rok. Przeglądając tego typu zapowiedź dobrze jest zwrócić uwagę na kilka istotnych dla kupującego informacji. To czego się dowiemy z takiej notki będzie nam pomocne przy podjęciu decyzji jaką hodowlę labradora wybrać.
W pierwszej kolejności dowiadujemy się, które psy zostaną rodzicami szczeniąt i wszystko na ich temat. Sprawdzamy czy są to psy zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce i FCI, bowiem tylko to daje nam szansę na pozyskanie rasowego szczeniaka. Kolejno sprawdzamy zdrowie rodziców na podstawie wyników przeprowadzonych badań. Wiadomo, że po zdrowych rodzicach urodzą się zdrowe dzieci. Oprócz cech eksterieru: ogólnego wyglądu, umaszczenia i cech psychicznych psa, ważną informacją będzie dla nas wiek suki, ilość poprzednich miotów, liczebność młodych w miotach i ich jakość.
Następnie analizując osiągnięcia wystawowe i wyniki testów użytkowych sprawdzamy rodziców i dalszych przodków przyszłych szczeniąt. W przypadku chęci wykorzystania psa do służby człowiekowi będzie to miało istotne znaczenie.
Szacunkowa liczebność przyszłego miotu jest określana na podstawie badań USG i RTG. Hodowca informując o tym potencjalnych nabywców daje im możliwość zrobienia rezerwacji szczenięcia, podpisania wstępnej umowy zakupu i wiążącym się z tym faktem uiszczeniem zadatku.
Przegląd miotu Labrador Retriever
Każdy hodowca należący do ZKwP, w którego hodowli przyszły na świat szczenięta ma obowiązek zwrócenia się do Oddziałowej Komisji Hodowlanej celem uznania przeglądu miotu. Kontrola ta ma miejsce po ukończeniu 6 tyg. życia szczeniąt i ma za zadanie określenie czy pieski są anatomiczno – genetycznie zgodne z wzorcem rasy Labrador Retriever. Na podstawie przeglądu specjalista nie jest w stanie przewidzieć czy szczenię będzie wybitne i uzyska championat. Na to jest bowiem zdecydowanie za wcześnie. Przegląd miotu jest dla hodowcy niezbędny do uzupełnienia dokumentacji hodowlanej i uzyskania metryk urodzenia szczeniąt. Na podstawie tego dokumentu przyszli nabywcy będą mogli ubiegać się o wydanie rodowodu dla swojego Labradora.
Umaszczenie szczeniąt w miocie Labradora
Według wzorca FCI jedynymi uznanymi kolorami futra Labradora są: czarny, żółty oraz wątrobiany potocznie nazywany czekoladą. Wśród żółci mamy rozpiętość skali odcieni od jasnego kremowego do rdzawego (lisiego). Przeważającym kolorem jest czerń, a sierść powinna być jednolita kolorystycznie z ewentualnie małą białą plamką na klatce piersiowej.
Kolor żółty jest bardziej zróżnicowany. Występują labradory bardzo jasne zwane biszkoptowymi oraz ciemniejsze w odcieniach do intensywnego, czerwonego złota. W tej wersji również może występować biała łatka. Czekoladowe maluchy cieszą się również wielkim zainteresowaniem wśród kupujących. Brązowy labrador w okresie linienia przybiera barwę lekko czerwonawą.
Czasem rodzą się szczenięta o innym umaszczeniu lecz niestety są to niepożądane mutacje genetyczne, nieuznawane przez ZKwP.